Omgekeerde wereld De zogenaamde “veldrede” (Willibrordvertaling, 1975), hoewel deze toespraak ook op een soort hoogvlakte kon gehouden worden, is een kortere versie van de Bergrede (Mt 5-7): de evangelist Lucas spreekt niet over de Wet, hij legt volop de nadruk op het contrast tussen arm en rijk. Armoede en rijkdom hebben hier niet alleen een

De vindingrijke visvangst Vorige zondag hoorden we hoe Jezus Zelf buiten gegooid werd uit de synagoge, onder andere omdat Hij aankondigde dat het heil wel eens zou kunnen ‘verhuizen’ van het Joodse volk naar de heidenen. Nu worden Simon (Petrus), Jakobus en Johannes op pad gestuurd om mensen te gaan bekeren tot wat later het

Aanvaarden wij Hem? In Nazareth werd Jezus verworpen, dat weten we allemaal: geen sant in eigen land. Elia en Elisa werden ook niet naar waarde geschat: ze werden naar de heidenen gestuurd om daar wonderen te verrichten. Idem voor Jeremia: aangewezen als profeet door God, maar bestempeld als onheilsprofeet door het volk. Jezus herkende Zich

Voor alle Theofielen Teófilus zal wel echt bestaan hebben, maar toch is de verleiding groot om in zijn naam de Griekse woorden “theos” (God) en “philos” (vrienden, liefhebbers) te ontwaren en te denken dat Lucas zijn 2 Bijbelboeken speciaal heeft geschreven voor alle mensen die God liefhebben. We weten immers dat de evangelist Lucas de

Doxa We kennen vooral de doxologie van het Onze Vader (“Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid”): de doxologie bezingt de heerlijkheid van God. Net zoals parabels zijn tekenen, wonderverhalen of mirakels bedoeld om de lezer iets duidelijk te maken: in dit geval, de “grootheid” of “heerlijkheid” van

Sicut columba Het volk was “vol verwachting”. Simeon had een duidelijk verwachtingspatroon (“Israëls vertroosting”) gecreëerd: hij had “de Gezalfde des Heren”, het “Heil aanschouwd” (zie Lc 2, 25-35). De redding moest heel nabij zijn, niet alleen voor de Joden, maar ook en vooral voor de heidenen. Johannes de Doper is bescheiden en cijfert zichzelf volledig

In lumine tuo De lezingen van de “Openbaring van de Heer” zijn altijd dezelfde: het bezoek van de (3) wijzen (beter bekend, in de volksmond, als de 3 koningen). Begin januari is hét moment van de goede voornemens en dat past zo mooi bij de levensweg die de 3 wijzen volgen: na het aantreffen van

Liefelijke voeten Wat opvalt bij de Kerstlezingen is niet alleen de vrede en de vreugde, maar ook de intensiteit, het mysterieuze en de snelheid van het gebeuren. Händel-liefhebbers kennen de hemels mooie sopraan-aria “How beautiful are the feet”, ontleend aan Rom 10, 15, op zijn beurt gebaseerd op de onvermijdelijke Jesaja (Js 52, 7). De

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd Heel het Jezus-verhaal ademt nederigheid en kleinheid uit: een klein geboortedorp, een nederige dienstmaagd als moeder, een bescheiden timmerman als vader, een geboorte in een voederbak voor dieren, een jeugd in een dorp met een slechte reputatie (“Uit Nazaret, kan daar iets goeds vandaan komen?”

Halacha Voor alle gelovige Joden is de “Halacha” zeer belangrijk: wat moeten wij doen in het dagelijkse leven, hoe moeten wij ons gedragen, welke regels moeten wij volgen? In de Evangelielezing is Johannes de Doper kennelijk gewend om dit soort vragen te krijgen: “Wat moeten wij doen?”. Achteraf gezien bleken de antwoorden van Johannes de

Kerygma Kerygma is het mooie Griekse woord voor “prediking”. De Evangelielezing van vandaag schetst het begin van het optreden van Johannes de Doper. De prediking van Johannes de Doper en die van Jezus was praktisch identiek: zich laten dopen, tot inkeer komen, vergeving van zonden verkrijgen. Beide predikers gaven ook aan dat God spoedig zou

Audimus loquentes eos nostris linguis magnalia Dei We hear them declaring the wonders of God in our own tongues! ¡Es increíble que los oigamos hablar, en nuestro propio idioma, de las maravillas de Dios! Et pourtant chacun de nous les entend parler dans sa propre langue des choses merveilleuses que Dieu a accomplies ! Dit is

Is dit het goede nieuws? Het C-jaar begint net als het A- en B-jaar met een dramatische Evangelielezing: “kosmische verwarring, onheil op aarde, mensen die verkeren in panische angst” (Missaal 1993, pag. 19). Al deze rampen komen stuk voor stuk uit het Oude Testament; het idee dat er ooit redding komt is ook niet nieuw

INRI “Christus, koning van het heelal” betekent het einde van het B-jaar: we besluiten niet met het Marcus-evangelie, maar we lezen de bekende passage van Jezus voor Pilatus in het Johannes-evangelie. De eerste vraag van Pilatus aan het adres van Jezus is identiek in de 4 evangeliën: “Zijt Gij de koning der Joden?”. Pilatus stelt

Eschatos We nemen afscheid van het Marcus-evangelie met een stukje uit het hoofdstuk 13 dat men wel eens de “synoptische apocalyps” noemt: de verwoesting van de Tempel (in het jaar 70 n. Chr.), de tekenen vóór het einde, de grote verdrukking, de wederkomst van de Mensenzoon, de vergelijking van de vijgenboom, de finale oproep tot