Archieven

Afgod binnen handbereik De parabel van de verloren zoon is één van de bekendste en je kan je afvragen of we er nog iets kunnen uit leren. Als we de parabel in de historische context plaatsen, kunnen we er weinig of niets van leren: Jezus richt Zich tot en tegen “de farizeeën en de schriftgeleerden”

Niet redelijk De lezingen bevatten harde woorden die men als onredelijk zou kunnen bestempelen. We mogen ze niet verbloemen. Niemand kan God  begrijpen, laat staan vatten: ons ‘rationeel’ denken is daar te armzalig voor, zegt de schrijver van het Boek Wijsheid (geschreven rond het begin van onze jaartelling). Jezus op de voet volgen is al

Bescheidenheid troef Deugden en (hoofd)zonden waren al bekend in de Griekse Oudheid en dus ook bij Jezus Sirach, die ongeveer twee eeuwen vóór Christus leefde. In de eerste lezing wordt zachtmoedigheid geprezen; hoogmoed wordt veroordeeld. Hoogmoed is hoofdzonde nummer 1, letterlijk en figuurlijk. Lucifer incarneert de hoogmoed. Hoogmoed gaat steeds gepaard met egoïsme en narcisme.

De Herder en het Lam In Joh 10, 24 hadden “de Joden” duidelijkheid gevraagd aan Jezus: “Hoelang houdt Gij ons nog in spanning? Als Gij de Messias zijt, zegt het ons dan ronduit.” Jezus geeft nu een duidelijk antwoord. Waar zitten we ongeveer in het Johannes-evangelie? Er zijn al 6 van de 7 tekenen gebeurd:

The happy few De zondagslezingen zijn tegelijk bemoedigend en verontrustend. Het slotwoord van de eerste lezing en het einde van de evangelielezingen bevestigen dat alle volkeren tot het heil geroepen worden. Dus niet langer uitsluitend het Joodse volk (“het kleinste van alle volken” – Dt 7, 7), maar ook de zogenaamde heidenen. De niet-Joden uit

Maak uw keuze! Vandaag lezen we wat het Missaal het “Evangelie van het zwaard” noemt. Klinkt de Blijde Boodschap dan niet altijd vrolijk? In een paar verzen maakt Jezus ons duidelijk dat  Hij verdeeldheid komt brengen en geen vrede. In de eerste lezing horen we dat de profeet Jeremia ook voor tweedracht zorgde: hij wou

Alertheid Op de 19de zondag door het jaar krijgen we 2   confronterende brokken wijsheidsliteratuur. Onvermijdelijk moeten we ons de vraag stellen of we nog wijs zijn. Zijn we nog goed bezig? Die vraag stellen we aan onze priester en aan oudere parochianen: wat is veranderd in vergelijking met de “goeie ouwe tijd”? Hoe was het

Geld maakt niet gelukkig We vinden de confronterende parabel van de rijke dwaas alleen bij de evangelist Lucas die graag de nadruk legt op de voorkeursoptie voor de armen. De evangelielezing sluit mooi aan bij waarschuwingen van Prediker over de onzinnigheid van ‘zwoegen en tobben’ en dit in wijsheidsliteratuur van 3 à 4 eeuwen eerder.

Vragen staat vrij Bij de evangelist Lucas lezen we vaak dat Jezus aan het bidden is. Dit is weer het geval bij het begin van hoofdstuk 11. De Willibrordvertaling geeft als kopje: “De kracht van het gebed”. We mogen zelfs “vrijpostig” aandringen tijdens het smeekgebed, zoals Abraham in de eerste lezing, waarbij Abraham een vurig

De Heer verwelkomen Nadat Jezus ons geleerd heeft hoe wij een goede (mede)mens kunnen, of liever, moeten zijn voor de noodlijdende andere mensen. We weten natuurlijk ook dat de Gans Andere (zoals God wel eens genoemd wordt) zich als het ware schuil kan houden in gelijk welke noodlijdende mens. Vandaag leren we in beide lezingen

Voor alle medemensen Samen met de “Verloren zoon” is de parabel van “De barmhartige Samaritaan” de bekendste en de mooiste parabel van heel de Bijbel. Een parabel is een vergelijking tussen het dagelijkse leven en een religieus idee. Het is een soort verhaaltje met een dubbele bodem. In dit artikel willen we het evenwicht zoeken

Op weg met de Messias Hoewel de zending van de 72 (of 70) leerlingen alleen door de evangelist Lucas vermeld wordt, is het een belangrijke lezing voor ons, ten eerste omdat het bewijst dat de verkondiging zich niet beperkt tot de twaalf apostelen en ten tweede omdat het aantoont dat de verkondiging gebeurt voor en

De moedige Messias De lijdensvoorspellingen zijn al gedaan en toch wil Jezus “vastberaden” naar Jeruzalem trekken. Om van Galilea naar Judea te gaan moesten Jezus en Zijn leerlingen bijna onvermijdelijk via Samaria. Dankzij de evagelist Johannes (Joh 4, 9) weten we dat de relatie tussen Samaritanen en Joden heel slecht was. De berg Gerizim was

De Messias op wie men niet zat te wachten Op de twaalfde zondag door het (C-) jaar keren we terug naar het Lucas-evangelie en dat valt meteen op: Jezus zit alleen te bidden, leerlingen begrijpen niet goed wie Jezus is. Jezus voelt hen aan de tand om te zien hoe de leerlingen Hem inschatten. Er

Het legaat Op het feest van de Heilige Drie-Eenheid is het goed om over dit moeilijk te vatten dogma na te denken. Er werd eeuwen gediscuteerd over de juiste formulering, we gaan ons hier beperken tot sporen van Trinitair denken in de lezingen van vandaag. De Wijsheid (sapientia) was er al voor de Scheppingsactiviteit en