Spiritueel voedsel
In de eerste lezing lezen we over het manna dat God aan de Israëlieten gaf tijdens hun tocht door de woestijn. Het manna was brood uit de hemel dat hun honger stilde. Het manna symboliseert Gods voorziening en zorg voor het volk tijdens hun tocht door de woestijn, en een paar Joodse feesten dienen als herinnering aan die bijzondere periode in de geschiedenis van het Joodse volk. Het manna, zoals beschreven in het Bijbelverhaal, was een mysterieus voedsel dat God aan de Israëlieten gaf tijdens hun tocht door de woestijn. Hoewel de exacte aard van het manna niet volledig bekend is, wordt het vaak omschreven als een soort hemels brood. Volgens de Bijbel viel het manna elke ochtend als dauw op de grond, en de Israëlieten verzamelden het om hun honger te stillen. Het was een teken van Gods voorziening en zorg voor zijn volk tijdens hun moeilijke reis. Het Hebreeuwse woord “manna” is waarschijnlijk afgeleid van het Egyptische “mennu,” wat “voedsel” betekent. In de Hebreeuwse Bijbel kreeg het de betekenis van “Wat is dat?” en verwijst het naar het miraculeuze voedsel dat God aan de Israëlieten gaf tijdens hun tocht door de Sinaïwoestijn. Dit manna wordt beschreven als een fijn, schilferachtig laagje dat op de grond lag en leek op korianderzaad, maar dan wit. Het smaakte als honingkoek en moest dezelfde dag gegeten worden, anders bedierf het. Jezus verwees later naar manna als “brood uit de hemel,” en het werd een symbool van de eucharistie.
Jezus verwijst in Johannes 6, 24-35 naar dit verhaal en benadrukt dat het ware brood des levens niet alleen fysieke honger stilt, maar leven geeft aan de wereld. Hij noemt zichzelf het brood des levens, wat vaak wordt geassocieerd met de eucharistie. Toch gaat het hier niet alleen om voedsel, maar om een manier van leven waarbij we niet slechts van brood, maar van een diepere betekenis en spiritueel voedsel moeten leven.
Matses zijn ongezuurde broden die tijdens het Joodse Pesachfeest worden gegeten. Ze herinneren aan de haastige uittocht uit Egypte, waarbij het deeg niet kon rijzen. De link tussen manna en matses ligt in het idee van voedsel dat snel beschikbaar moest zijn. Net zoals het manna dat de Israëlieten in de woestijn aten, zijn matses een symbool van Gods voorziening en bevrijding. Kortom, beide voedingsmiddelen hebben een diepere spirituele betekenis en worden geassocieerd met Gods zorg en leiding voor zijn volk.
Het bekende vers “Ik ben het brood dat leven geeft” heeft wellicht een dubbele betekenis: enerzijds natuurlijk het lichaam van Christus, anderzijds toch ook het spirituele voedsel van Mt 4, 4. Het begrijpen van het “spirituele voedsel” of het “brood dat leven geeft” vereist een diepere reflectie op religieuze en filosofische concepten. In de context van het christendom, zoals vermeld in Johannes 6:24-35, verwijst Jezus naar zichzelf als het “brood des levens.” Het brood symboliseert voeding en overleving. Jezus gebruikt deze metafoor om aan te geven dat geloof in Hem essentieel is voor spiritueel leven. Het “brood des levens” is niet alleen fysiek voedsel, maar ook geestelijk voedsel dat onze ziel voedt. Het “brood des levens” verwijst naar een diepe relatie met Jezus. Geloof in Hem geeft betekenis en vervulling aan ons leven. Net zoals we fysiek brood nodig hebben om te overleven, hebben we spiritueel brood (geloof) nodig om te gedijen. In de christelijke liturgie symboliseert de eucharistie (het avondmaal) het lichaam en bloed van Jezus. Door de eucharistie te ontvangen, verbinden gelovigen zich met Jezus en ontvangen ze spirituele voeding.
Kortom, het begrijpen van het “brood des levens” gaat verder dan fysieke voeding; het gaat om een diepe, spirituele relatie met God.
(B.N.)