Vier verfijningen
Jezus heeft de Wet van Mozes “vergeestelijkt” schreef Joseph Ratzinger in zijn boek “Jezus van Nazareth” (pag. 112). Of zoals de evangelist Matteüs het zegt: Jezus heft de Wet van Mozes niet op; Hij brengt de vervulling, Hij tilt ze op naar een hoger niveau. “Next level”, zou de jongeren zeggen. In de evangelielezing van aanstaande zondag krijgen we daar 4 voorbeelden van: het verbod op moord wordt een verbod op beledigingen, de formaliteiten van de echtbreuk, echtscheiding en scheidingsbrief worden verbreed naar een verbod om de partner in gedachten ontrouw te zijn en de formele, juridische kwesties van eed of meineed maken plaats voor morele oprechtheid van het hart. Volgende zondag zal Jezus nog verder gaan door het vergeldingsprincipe en de polarisatie tussen goede en slechte mensen in vraag te stellen. Die verzen zijn misschien de meest revolutionaire van heel de Bergrede die terecht het manifest van het Christendom wordt genoemd. Als iedereen zou leven volgens de recepten van de Bergrede, zou de wereld er ongetwijfeld veel mooier uitzien. Eind 4de eeuw formuleerde de heilige Johannes Chrysostomus het heel eenvoudig zo: “Alleen de duivel moet ge als vijand hebben”. Voor de rest laat God de zon opgaan voor goede en slechte mensen, zonder onderscheid (naar Mt 5, 45) en het oordeel over wie goed of slecht is, dat zal God Zelf wel vellen (daar hoeven wij ons niet om te bekommeren).
Bernard