Tweede kans
De eerste lezing beschrijft het moment waarop de Israëlieten het manna niet meer ontvangen en beginnen te eten van de opbrengst van het land Kanaän. Dit markeert een overgang van afhankelijkheid van God voor dagelijks voedsel naar het zelf verbouwen van hun voedsel in het Beloofde Land. De Israëlieten beginnen als het ware aan een nieuwe fase in hun leven.
De evangelielezing bevat drie gelijkenissen van Jezus: het verloren schaap, de verloren munt en de verloren zoon. Deze verhalen benadrukken de vreugde en het feest dat volgt op het terugvinden van wat verloren was, en de genade en vergeving van God.
In beide lezingen is er dus sprake van overgang en vernieuwing. Bij Jozua maken de Israëlieten een overgang naar een nieuw leven in het Beloofde Land, terwijl bij Lucas de verloren zoon een overgang maakt van een leven van zonde naar vergeving en herstel.
De boodschap van overgang, vernieuwing, trouw en voorzienigheid is nog steeds relevant in onze moderne tijd.
Net zoals de Israëlieten een overgang maakten naar een nieuw leven in het Beloofde Land, maken wij ook vaak overgangen in ons leven, zoals nieuwe banen, verhuizingen, of persoonlijke groei. Deze passages herinneren ons eraan dat verandering een kans kan zijn voor vernieuwing en groei. De sacramenten willen mijlpalen en wegwijzers zijn in alle fases van ons leven. De gelijkenis van de verloren zoon benadrukt de kracht van vergeving en de mogelijkheid van herstel, ongeacht onze fouten. Dit is een belangrijke boodschap in een tijd waarin mensen vaak worstelen met schuldgevoelens en de behoefte aan vergeving. Beide passages laten zien dat God trouw is en voorziet in onze behoeften, zelfs in tijden van onzekerheid. Dit kan ons troost bieden en ons vertrouwen versterken, vooral in moeilijke tijden. De vreugde die volgt op het terugvinden van wat verloren was, zoals in Lucas 15, herinnert ons aan het belang van gemeenschap en het vieren van herstel en vernieuwing samen. Laten we vooral niet afgunstig zijn zoals de oudste zoon…
(B.N.)