Van kindsbeen af
Alle ouders kennen het probleem: vanaf welke leeftijd begint men te praten over bepaalde, gevoelige dingen met de kinderen? In de eerste lezing horen we over Hanna, die na jaren van onvruchtbaarheid een zoon, Samuël, krijgt. Ze had beloofd hem aan de Heer te wijden als haar gebed werd verhoord. Zodra Samuël oud genoeg is, brengt ze hem naar de tempel om daar te dienen onder de priester Eli. Ze staat haar zoon dus af in zekere zin.
In de evangelielezing zien we een soortgelijke toewijding, hoewel het hier het Kind is dat een beslissing neemt. Jezus, op twaalfjarige leeftijd, gaat met zijn ouders naar Jeruzalem voor het Pascha. Na het feest blijft Jezus achter in de tempel, waar hij met de leraren spreekt en hen versteld doet staan van zijn wijsheid. Zijn ouders vinden hem na drie dagen en Jezus zegt hen dat hij in het huis van zijn Vader moest zijn.
Wat kunnen we leren van de verhalen van Samuël en Jezus i.v.m. de opvoeding van onze eigen kinderen? Beide verhalen benadrukken het belang van het wijden van kinderen aan God en het erkennen van hun potentieel om een rol te spelen in goddelijke plannen. Dit kan ouders aanmoedigen om hun kinderen op te voeden met een sterk geloof en morele waarden. In 2024 komt dit zeer conservatief over. Hanna en de ouders van Jezus ondersteunen de spirituele groei van hun kinderen door hen bloot te stellen aan religieuze praktijken en gemeenschappen. Dit kan ouders inspireren om hun kinderen actief te betrekken bij hun geloofsgemeenschap. Ook dit punt is niet meer evident in 2024: veel kinderen willen niet meer mee naar de kerk, vanaf een zekere leeftijd. Zowel Samuël als Jezus tonen op jonge leeftijd bijzondere gaven en wijsheid. Dit herinnert ons eraan dat kinderen unieke talenten en roepingen kunnen hebben die erkend en gekoesterd moeten worden. De ouders in beide verhalen tonen geduld en vertrouwen in Gods plan voor hun kinderen. Dit kan ouders aanmoedigen om geduldig te zijn en vertrouwen te hebben in de ontwikkeling en het pad van hun kinderen.
In 2024 is het zo dat veel Belgische ouders niet meer zo heel stevig in hun schoenen staan, als het op geloof aankomt. Dit geeft uiteraard een vicieuze cirkel…
(B.N.)